De helft zit er al op!

Even bijwerken, we hebben weer drukke dagen gehad. Zaterdagochtend hebben we de sloppenwijken bezocht. Het was heel raar om daar als buitenstaander rond te lopen, ik voelde me eigenlijk schuldig dat we daar als enorme groep rijke blanken met fotocamera's rondliepen. Sommige kinderen kwamen naar ons toe, over hun buik wrijvend en zeggend dat ze honger hadden. We hadden natuurlijk geen eten mee en anders hadden we het ook niet weg kunnen geven, maar het is heel onwerkelijk om dat te zien en je krijgt spontaan medelijden. Twee kindjes hadden ons zelfs helemaal gevolgd van het begin naar het eind van de sloppenwijken, daar hebben we ze maar weggestuurd. De middag en avond vormden een enorm contrast met die ochtend. 's Middags ben ik gaan zwemmen met een paar anderen. We dachten dat we gewoon naar een klein aftands badje gingen, maar toen kwamen we ineens aan bij een super luxe hotel. Naast het zwembad daarvan was een terras, waar we niet de verleiding van een warm bord patat konden weerstaan. En in de avond was de voetbalwedstrijd tegen Costa Rica, die we in de bar van een ander luxe hotel in de stad hebben gekeken, The White Rhino. Het was vreemd hoe snel we door die twee dingen weer aan ons normale leven gewend waren. Sommigen hebben daar nog een pizza of hamburger besteld, maar ik vond het wel genoeg voor die dag. De wedstrijd was heel leuk, we waren daar met Kenianen met wie we gedanst hebben voordat de wedstrijd begon. Dat waren mensen van de school waar we slapen, één van de lokale partners van Opin en vrienden van hen of van Ellen, die al vaker op deze plek is geweest. In het oranje uitgedost trokken we sowieso de aandacht van alle andere aanwezigen, en blijkbaar wekte ons enthousiasme ook sympathie op, want aan het eind van de avond was bijna iedereen in de bar voor Nederland.

Zondag begonnen we met een kerkdienst. Door de zoveelste communicatiefout zaten we eerst in de verkeerde kerk, waarna we veel te laat in de goede kerk waren. Die goede was wel een gospel church, wat me heel leuk leek. In het begin werd er ook nog wel gezongen zoals ik het zou verwachten, maar dat duurde maar heel even omdat later kwamen. Daarna werd het redelijk saai, er kwamen allemaal redevoeringen enzo waar ik niet heel veel van gevolgd heb, ook al waren ze in het Engels. Het was wel leuk om te zien hoe gepassioneerd de sprekers waren en hoe erg ze opgingen in hun eigen verhaal. Alles bij elkaar duurde het drie uur, genoeg om een goede indruk te krijgen. Weer een ervaring rijker! De rest van de dag hebben we niet heel veel meer gedaan.

Maandag had ik keukendienst met mijn groepje. Dat hield niet heel veel in, we hebben rijst gesorteerd en tomaten en vlees gesneden. Voor het avondeten wilden we pasta maken, en er was ons meerdere malen door verschillende personen verzekerd dat dat kon en dat alles geregeld zou worden. Helaas kun je er hier niet vanuit gaan dat dingen gaan volgens afspraak, het werd uiteindelijk spinazie met een maïsprutje dat we hier geregeld krijgen.

Dinsdag mocht ik na twee relaxte dagen weer werken in het weeshuis. We zijn nu zelf ook begonnen met schilderen, gaat best goed. 's Middags ben ik nog even naar de stad geweest. Toen we stonden te wachten op de matatu om terug te gaan naar de school, kwam er een soort junk om ons heen hangen. Het voelde niet onveilig en het was eerst zelfs nog wel grappig om rare dingen tegen hem te zeggen in het Nederlands, het is al vaker best handig geweest dat we hier zeker weten dat niemand ons verstaat, maar na een tijdje waren we er wel klaar mee. Hij ging niet weg, maar toen kwam er ineens een stel oude vrouwtjes een matatu uit en die begonnen tegen de man te schreeuwen dat hij ons met rust moest laten. Heel komisch, hij wist niet hoe snel hij z'n gekke karretje om moest keren en weg moest lopen. Daarna hebben we nog eventjes gepraat met de vrouwtjes, die heel vriendelijk waren en heel vaak hebben gezegd hoe welkom we waren in Kenia en Nyeri. Leuke, pittige tantes, het schijnt dat Nyeri het hoogste cijfer van het land heeft wat betreft geweld van vrouwen tegen hun mannen. Dat past wel bij het beeld dat we op straat kregen.

Woensdag en donderdag (vandaag) heb ik gewerkt op de school. Van het eerste lokaal is de vloer inmiddels uitgehakt en ligt er een redelijk groot stuk van de nieuwe cementvloer. Als het goed is kunnen we die precies afmaken volgende week, dan heeft onze groep daar nog één werkdag. Daarna moet er nog gestuct worden in beide lokalen, en in het tweede lokaal moet bijna de hele vloer nog, dus helemaal klaar zal zeker niet lukken. Er komt volgende week een andere groep Nederlanders van Opin, die ook drie weken in Kenia zullen blijven en het hopelijk af krijgen. In ieder geval schiet het lekker op nu we eenmaal doorhebben hoe je het cement het best kunt maken!